دورۀ نامزدی
دورۀ نامزدی
نامزدی، وعدۀ ازدواج هم نامیده می‌شود و قراردادی است که به موجب آن طرفین توافق می‌کنند در آینده با هم ازدواج کنند. تفاوت دوران آشنایی با دوران نامزدی در همین است. در دوران آشنایی هیچ‌کدام از افراد تعهدی برای ازدواج با دیگری ندارند. در دوران آشنایی افراد به قصد ازدواج با هم ارتباط دارند؛ اما به این معنی نیست که در پایان آشنایی به یکدیگر وعدۀ ازدواج دهند و با هم نامزد شوند.
برگرفته شده از سایت متن زندگی قسمت آداب و اخلاق پژوه با اجازه بزرگتر ها بله متن دوران نامزدیادامه در
دوران نامزدی در بین مردم ما سه تفسیر دارد:
1. دوران آشنایی پیش از ازدواج (بدون اجرای صیغه عقد) که اسلام آن را تأیید نمی‌کند.
2. دوران آشنایی پیش از ازدواج (با اجرای صیغه عقد موقت).
3. دوران بعد از اجرای صیغه عقد دائم و قبل از عروسی (میرمحمد صادقی، 1387: 147).
نامزدی درواقع فرهنگی وارداتی و غربی است، اما ازآنجاکه احکام و قوانین مترقی اسلام طوری تنظیم شده است که برای همۀ نیازهای انسان، دستور و قانون دارد و حتی برای جزئی‌ترین مسائل اجتماعی احکام خاصی وضع فرموده است و قابلیت انطباق با بسیاری از قوانین و سنت‌های درست جامعۀ بشری را دارد، با وجه درست و کاربردی این سنت موافق است. اما آنچه در اسلام دربارۀ فلسفۀ نامزدی تأیید می‌شود و مقبول است، نامزدی شرعی است؛ یعنی اجرای عقد نکاح آن هم با اشراف والدین. نامزدی عرفی و آنچه در بعضی مناطق معمول است و با حلقۀ نامزدی شروع می‌شود و عقدی خوانده نمی‌شود را اسلام تأیید نمی‌کند و پسر و دختر با هم محرم نیستند و اگر با هم شوخی کنند یا به همدیگر نگاه کنند، حرام است (مرکز پاسخ‌گویی به شبهات دینی).
اصولاً فلسفۀ دوران نامزدی، کسب شناخت و آگاهی از خصوصیت و ابعاد مختلف شخصیتی، خانوادگی، فرهنگی و... افراد از یکدیگر است. بر این اساس، حداقل زمانی که باید برای این دوره در نظر گرفته شود مدت زمانی است که طرفین به این شناخت رسیده باشند و یکدیگر را در موقعیت‌های مختلف ارزیابی کرده باشند تا با تکیه بر این ارزیابی، دربارۀ ادامه‌دادن یا ادامه‌ندادن مسیر زندگی با یکدیگر، بتوانند تصمیم صحیحی اتخاذ کنند.
برای استحکام هرچه‌بیشتر روابط زوجین در دوران نامزدی، می‌توان راهکارهایی ارائه کرد که عبارت است از:
1. خرید هدیه برای یکدیگر؛
2. فراهم‌کردن تمهیدات لازم برای ملاقات و دیدن یکدیگر؛
3. اظهار عشق و علاقه در ملاقات‌ها؛
4. رعایت متانت و وقار در ملاقات‌ها؛
5. تمرین زن‌داری و شوهرداری (همسرداری)؛
6. بهادادن به ارزش‌ها و عواطف یکدیگر؛
7. شرکت در مجالس معنوی و اخلاقی؛
8. فراگیری مهارت‌های زندگی؛
9. یادگیری حقوق واجب و مستحب همسر؛
و... (پناهی، 1390: 79 تا 96).
ازآنجاکه مسئلۀ نامزدی درواقع رسمی وارداتی است، بهتر است قوانین فقهی و قانونی آن را بدانیم تا ناخواسته دچار اشتباه و گناه نشویم. در فقه، در دوران قبل از ازدواج، فقط به مسئلۀ حدود جست‌وجو از حال زنی که مرد می‌خواهد با وی ازدواج کند و همچنین به شرایط آن پرداخته شده است که به معنای مشاهدۀ ظاهر زن است که شرایط خاص ازجمله، نداشتن قصد لذت‌جویی را دربرمی‌گیرد. آنچه در فقه آمده، تحت عنوان خواستگاری است، نه نامزدی و این عنوانی است که از حقوق بیگانه به کشور ما وارد شده است. قانون مدنی نیز در مادۀ 1034 مقرر می‌دارد: «هر زنی را که خالی از موانع نکاح باشد، می‌توان خواستگاری نمود.»
همچنین، مادۀ 1035 قانون مدنی بدون ارائۀ تعریفی از نامزدی مقرر می‌دارد: «وعدۀ ازدواج، ایجاد علقۀ زوجیت نمی‌کند؛ اگرچه تمام یا قسمتی از مهریه که بین طرفین برای موقع ازدواج مقرر گردیده است، پرداخته شده باشد. بنابراین، هر کدام از زن و مرد می‌توانند مادام که عقد نکاح جاری نشده باشد، از وصلت امتناع کند و طرف دیگر نمی‌تواند به‌هیچ‌وجه او را مجبور به ازدواج کرده یا از جهت صرف امتناع از وصلت، مطالبه خسارتی نماید.» ازآنجاکه ازدواج قرار مهمی است که می‌تواند سرنوشت یک عمر زوجین را رقم بزند و در صورت نداشتن دقت کافی بر عواقب و آثار آن ممکن است نتایج شومی به دنبال داشته باشد، قانون‌گذار به خواستگاران اجازه داده است تا زمانی که صریحاً خود را با صیغۀ ازدواج متعهد نساخته‌اند، بتوانند از تصمیم خود بازگردند (کیانیان، 1392).
اما دربارۀ مسائل جنسی، از دیدگاه عرفی و فرهنگ عمومی، بهتر است آمیزش کامل جنسی تا زمان ازدواج و شروع رسمی زندگی مشترک به تأخیر افتد. تجربه نیز نشان داده که این کار باعث تشدید علاقۀ زوجین به هم شده و ازسوی‌دیگر انگیزۀ زوجین را در برداشتن موانع ازدواج و شروع زندگی مستقل تقویت می‌کند. ضمن اینکه رعایت‌نکردن این آداب و نزدیکی جنسی، احتمال آبستنی را فراهم می‌کند که انعکاس خبر آن در فامیل و کم‌شدن فاصلۀ بین عروسی و تولد، خود موجب بروز مشکلات دیگری می‌شود؛ اما به نظر می‌رسد تصمیم‌گیرندۀ اصلی برای این موضوع زوجین هستند و این مسئله جزئی از حریم خصوصی آنان است.
برگرفته شده از سایت متن زندگی قسمت آداب و اخلاق پژوه با اجازه بزرگتر ها بله متن دوران نامزدی
